Η ηλικία των 65 ετών θεωρείται από τους περισσότερους επιστήμονες ως η έναρξη της τρίτης ηλικίας, ενώ το γήρας είναι κάτι διαφορετικό. Ταυτίζεται με την αδυναμία αυτοεξυπηρέτησης ή με την έκπτωση της εγκεφαλικής λειτουργίας.

Οπως όλα τα όργανα του οργανισμού, έτσι και η καρδιά γερνά με την πάροδο του χρόνου.

Το γήρας, όσο και αν φαίνεται περίεργο, αρχίζει ακριβώς μετά τη γέννηση. Μόνον που επικαλύπτεται από λειτουργίες της ανάπτυξης του παιδιού (αναβολικές) η οποία συνεχίζεται έντονα μέχρι την εφηβεία.

Με την ενηλικίωση αρχίζει να γίνεται ορατή η έναρξη του γήρατος από το δέρμα με την εμφάνιση των ρυτίδων και το άσπρισμα των μαλλιών. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε όλα τα εσωτερικά όργανα μέχρι και το βαθύ γήρας οπότε οι λειτουργίες καταστροφής (καταβολικές) επιταχύνονται δραματικά.

Οι παθήσεις της καρδιάς που εμφανίζονται σε ηλικίες 60-65 ετών είναι περίπου οι ίδιες παθήσεις που εκδηλώνονται και σε νεότερες ηλικίες, με τη διαφορά ότι χαρακτηρίζονται ως παθήσεις χρόνιας φθοράς και έχουν βραδύτερη εξέλιξη συγκριτικά με τις ίδιες παθήσεις που εμφανίζονται σε νεότερες ηλικίες.

Με την πάροδο της ηλικίας, η καρδιά χάνει πρώτα την ελαστικότητά της και αργότερα τη συσπαστικότητά της, με συνέπεια η καρδιακή ανεπάρκεια να είναι δεκαπλάσια σε ηλικίες άνω των 65 ετών.

Το ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς προοδευτικά αποδιοργανώνεται, έτσι που η εμφύτευση βηματοδοτών να είναι εντυπωσιακά συχνότερη σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Η υπέρταση (πίεση) που εμφανίζεται για πρώτη φορά άνω των 65 ετών είναι καλοηθέστερη από την υπέρταση των νεότερων ηλικιών και θεραπεύεται με ηπιότερα φάρμακα. Το ίδιο συμβαίνει με αθηροσκλήρωση των αρτηριών και το έμφραγμα του μυοκαρδίου, το οποίο όμως έχει βαρύτερη πρόγνωση με 5πλάσια θνητότητα, λόγω της συνολικής επικίνδυνης χρόνιας φθοράς όλων των άλλων οργάνων.

Οσον αφορά τις βαλβίδες καρδιάς, η χρόνια φθορά τους δημιουργεί προϋποθέσεις στένωσης (δεν ανοίγουν φυσιολογικά) ή ανεπάρκειάς τους (δεν κλείνουν υδατοστεγώς) λόγω σκλήρυνσής τους και εναπόθεσης ασβεστίου πάνω τους.

Τέλος, και τα φάρμακα στην τρίτη ηλικία πρέπει να χορηγούνται με προσοχή γιατί τόσον οι δράσεις τους όσον και οι παρενέργειές τους πολλές φορές είναι δραματικές.

Γενικότερα, οι παθήσεις της καρδιάς στην τρίτη ηλικία χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή.